در کاشت موی طبيعی محدوديت های بالقوه ای وجود دارد که مهمترين آنها محدود بودن تعداد جلسه‌‌های انجام کاشت مو در هر فرد است. محدوديت ذکر شده به این دلیل است که از ناحیه دهنده مو بيشتر از حد مشخصی موی قابل برداشت، در حدود 8 تا 10 هزار تار مو نمی توان خارج کرد.
فرد متقاضی کاشت موی طبيعی معمولا در ذهن خود تصوراتی از کاشت موی طبيعی و نتايج آن دارد که با واقعيات بسيار فاصله داشته و ضروری است که متخصص با معاينه و مشورت ذهنیت وی را روشن کرده و واقعيت های کاشت و نتایج را شرح دهد.
در کاشت مو، گرافت برداشت شده از طريق ايجاد يک شکاف بسيار ظريف وارد پوست می شود. اين سوراخ با تمام کوچکی خود به هر جهت فضايی را اشغال می کند. در صورتی که ناحیه مورد نظر کاملا طاس باشد مشکلی ایجاد نخواهد شد. ولی اگر متخصص قصد داشته باشد پیوند مو را درلابلای موهای موجود (بخصوص اگر اين موها ضخيم و باکيفيت باشند) انجام دهد نیاز به فضای کافی در بین موها دارد تا بتواند آن شکاف را ايجاد کند.
در واقع برای کاشت مو باید بيشتر از 50% از تراکم موها کم شده باشد و در غیر اینصورت به دليل ناکافی بودن فضای خالی (از مو) در بين موهای موجود فرد نمی توان در میان آنها شکاف ايجاد کرد و اگر به هر صورت و اختیاری اين کار انجام شود هم ممکن است به ريشه موهای اطراف آسيب برسد و هم اینکه اين ريشه ها مزاحم ريشه موی کاشته شده بوده و به همین دلیل هنگام رشد موی کاشته شده به احتمال زياد کيست مويی و جوش‌های چرکی بدفرم ايجاد می شود. و رویهم رفته با ایجاد اختلال در کاشت و رشد مو نتايج کاشت مو را خراب می کنند.
بنابراين منطقی است که کاشت موی طبيعی را زمانی انجام دهيم که حداقل 50 درصد از موهای يک ناحیه از سر دچار ريزش شده تا پیوند مو بدون مشکل انجام گیرد و نتايج رضایتبخشی در برداشته باشد.
در کاشت موی طبيعی شکاف های بسيار ظريفی برای قراردادن گرافت ها در پوست ناحیه طاس سر ايجاد می‌گردد. اگر اين شکاف ها بسیار نزديک به هم باشند پوست بين آنها پاره شده و دو شکاف کوچک تبديل به يک شکاف بزرگ می شود که اتفاق مطلوبی نيست. از این جهت به اجبار يک فاصله حداقلی را باید رعايت کنيم. این فاصله حدود 3-2 برابر فاصله بين موهای با تراکم عادی بوده و به همين نسبت هميشه تراکم موهای کاشته شده در جلسه اول کمتر از تراکم موهای عادی است.
در جلسات بعدی می توان اين فاصله را کمتر و کمترنمود (البته با توجه به محدوديت تعداد موهای قابل برداشت از پشت سر) ولی به هرحال از نظر فاصله بين موها مانند موهای طبيعی نخواهد شد و به همین جهت تراکم آنها نیز کاملا شبيه موهای طبيعی نخواهد شد.
تراکمی که می توان بطور معمول در جلسه اول کاشت مو ايجادکرد 30 تا 35 گرافت در هر سانتيمتر مربع است که آن را می توان در جلسات بعدی تا حدود 45 تا 50 گرافت رساند.
کاشت موی طبيعی دارای يک سری محدوديت های بالقوه است که يکی از مهمترين آنها محدود بودن تعدادجلسه های قابل انجام کاشت مو در هر فرد می باشد. دلیل اين محدوديت آن است که بيشتر از حد مشخصی یعنی در حدود 8 تا 10هزار تار مو نمی توان از ناحیه دهنده مو، موهای قابل برداشت خارج کرد. در واقع تا حدی می توان از موهای منطقه دهنده مو برداشت کرد که آسيبی به منطقه برداشت وارد نشده، پوست تحمل برداشت را داشته باشد و علاوه بر این، نمای ظاهری آن هم بدشکل و بدفرم نشود.
با این تفاسیر مشخص می شود که حتی در بهترين شرايط تعداد موهای قابل دسترس برای کاشت در ناحیه طاس محدود است. حداکثر موی قابل برداشت در یک جلسه FUT 4 تا 5 هزار تار مو (معمولا 3 تا 4هزار) و در یک جلسه به روش FIT بسته به مشخصات پوست و موی فرد 5 تا 6 هزار تار مو (معمولا 4 تا 5 هزار) می باشد.
اکثر بيماران پس از يک جلسه کاشت موی طبيعی موفقيت آميز و با مشاهده تراکم کمتر از طبيعی درمنطقه کاشت تقاضای کاشت موی مجدد را در همان ناحيه می کنند با اين تصورکه تراکم موهای کاشته شده بیشتر شود. اگرچه از نظرتئوری اين کار عملی می باشد ولی يک نکته ظريف درآن وجود دارد. کاشت موی مجدد مستلزم برداشت دوباره مو از منطقه دهنده است و با اين کار تعداد موهای موجود در بانک موی فرد کمتر و کمتر می شود. با کاهش اين موها ديگر مويی برای کاشت موی بعدی درمناطق طاسی که در آينده ممکن است ایجاد شود (که حتما اتفاق می افتد چرا که ريزش موی مردانه يک روند رو به جلو و دائمی است) باقی نمانده و بعدها باعث مشکلاتی از نظر زیبایی برای بيمار بوجود می آورد.
تصور کنيد که برای فردی 2 تا 3 بار کاشت مو در جلوی سر وی انجام شود تا تراکم بسيار خوبی بوجود آيد و طبيعی است که تعداد موهای قابل برداشت از بانک موی پشت سر هم به شدت کاهش پيدا می کند. پس از گذشت چند سال موهای نواحی عقب ناحیه کاشته شده دچار ريزش موی مردانه شده و نياز به کاشت مو پيدا می کنند ولی متأسفانه مويی در پشت سر برای برداشت مو باقی نمانده است. بنابراین به عنوان يک اصل باید هميشه در برداشت مو از ناحيه دهنده احتياط کرد و برای آينده ذخيره ای باقی گذاشت.
اين موضوع به هيچ وجه واقعیت ندارد و در واقع ماهيت انجام کار در کاشت موی طبيعی به نحوی است که هيچ ارتباطی با عوامل سرطان زای پوست ندارد. مهمترين عوامل دخيل در سرطان پوست شامل ژنتيک، برخی مواد معدنی مثل آرسنيک و سيليکون، اشعه آفتاب، هيدروکربن های کارسينوژن و بعضی از بيماری های ارثی می‌شود.
تمامی حقوق این سایت متعلق به درمانگاه تخصصی پوست و مو اکسیر می باشد . Copyright © 2018
