1
چکیده
پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) کاربردهای بالقوه بسیاری در بیماری های پوست دارد. PRP اتولوگ است به این معنی که از خون خود بیمار گرفته می شود و در سانتریفیوژ می چرخد تا محصول نهایی پلاسما با غلظت بالای پلاکت ها حاصل شود. سپس این پلاکت ها فاکتورهای کلیدی رشد را فعال و رها می کنند که در نهایت برای به حداکثر رساندن ترمیم و جوانسازی بافت ها شروع به فرستادن سیگنالهای آبشاری می کنند.
سیستمهای بسیاری برای به دست آوردن PRP در دسترس هستند. این نکته بسیار حائز اهمیت است که این سیستم ها (دستگاه ها) ارزیابی عینی شده و همه عوامل مورد نیاز برای بیمار و نیز تنظیماتی که PRP در آن استفاده خواهد شد در نظر گرفته شود.
واژه‌های کلیدی: پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، پلاسما درمانی، مکانیسم عمل، ارزیابی سیستم های جداسازی، آماده سازی، ملاحظات عملی
| نکات کلیدی |
|
پلاسمای غنی از پلاکت دارای چندین کاربرد برای پوست می باشد. درک کامل مکانیسم های عمل آن ناشناخته مانده است. با این حال، تحریک فاکتورهای رشد موجود در درون پلاکت ها نقشی اساسی دارد. چندین سیستم انتقال و جداسازی پلاکت در بازار موجود است. ارزیابی و درک مزایا و مضرات این سیستم های جداسازی بسیار مهم است. |
1.1 مقدمه
علاقه به استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ (PRP) برای مدیریت انواع مختلف موارد بالینی افزایش یافته است. پی آر پی PRP اولین بار به منظور استفاده در ترمیم بافت و هموستاز در بسیاری از شرایط پزشکی و زیبایی، از جمله ارتوپدی، دندانپزشکی، جراحی پلاستیک و پوست همانطور که در جدول 1.1 مشاهده می شود اعمال شده است. در چندین مطالعه و تحقیق، اثربخشی PRPدر آلوپسی آندروژنتیک، جوان سازی پوست و عمل پیوند مو ارزیابی شده است.
| جدول 1.1 استفاده از PRP در پوست و سایر موارد پزشکی |
|
| کاربردهای PRP در پوست |
کاربردهای PRP در زمینه های دیگر پزشکی |
|
|
| اختصار: PRP ، پلاسمای غنی از پلاکت. |
|
با این وجود، آزمایش های کنترل شده تصادفی بسیار کمی در این زمینه وجود دارند که از کیفیت لازم برخوردار نیستند. که می توان گفت با افزایش نفوذ PRP در عمل های زیبایی، درک چیستی پی آر پی و مکانیسم عمل آن حائز اهمیت است. فرآیند آماده سازی PRP باید در جهت تمایز موثر بین انواع سیستم های جداسازی موجود کاملا درک شود.
پلاسمادرمانی یا پی آر پی یک آماده سازی اتولوگ پلاسما با غلظت بالای پلاکت می باشد که از خون فرد گرفته می شود. دامنه سطوح نرمال در خون ازµl 150000 تا 400000 یا 150 تا L/109×400 گسترده شده است.
امروزه تعریف کاری PRP، پلاسمایی است حاوی بیشتر از 1،000،000 پلاکت/ میکرولیتر بر مبنای مطالعاتی که افزایش بهبودی استخوان و بافت نرم در این سطح را نشان می دهد. اکثر آماده سازی های PRP دارای غلظتی 4 تا 8 برابر بیشتر از خون محیطی، بسته به سیستم آماده سازی هستند. مطالعات نشان داده اند که فاکتورهای رشد موجود در PRP به صورت خطی با بالارفتن غلظت پلاکت افزایش می یابند. گیوستی و همكارانش به القای ساخت عروق در سلولهای اندوتلیال که با غلظت پلاکت به میزان 1500000پلاکت/ میکرولیتر بهینه سازی شده بود اشاره كردند. علاوه بر این، بر مبنای این پژوهش تعیین شد که غلظت های بسیار بالای پلاکت ها در واقع ساخت عروق را کاهش داده است. این همبستگی منفی در مطالعاتی که تاثیر یک مهار کننده بر بازسازی استخوان با غلظت های بسیار بالای پلاکت نیز مشاهده می شود. استفاده از آماده سازی اتولوگ PRP مزایای متعددی دارد. از جمله اینکه، احتمال واکنش های ایمنی را پایین می آورد و انتقال بیماری بعید است.
بنابراین، این روش کاملا بی خطر است، به خوبی تحمل می شود و حداقل عوارض جانبی را در بر دارد.
پی آر پی PRP از نظر فیزیولوژیکی و اینکه به جای مدلهای حیوانی یا کشت سلول های بنیادی، ذاتا از انسانها گرفته می شود متمایز از فاکتورهای رشد نوترکیبی است و در نتیجه حاوی فاکتورهای رشد «خالص» می باشد.
علاوه بر این، آنها از طریق یک لخته انتقال داده می شوند که سیستم انتقال طبیعی در انسان محسوب می شود. فاکتورهای رشد نوترکیبی از یک سیستم خارجی، معمولا از جانوران دیگر استخراج می شوند و از طریق حامل‌های مصنوعی انتقال داده می شود. پلاسما درمانی شامل لکوسیت ها (گلبول های سفید) که کاتابولیسمی و هم پیش التهابی هستند، به همراه پلاکت و پلاسما است که باعث ایجاد عملکردهای آنابولیسم در بدن می‌شوند. ذکر این مورد اهمیت دارد که به ظاهر عملکردهای مخالفی هستند که به طور مناسبی متعادل می‌شوند، و اجازه می دهند تا هر کدام هدف خود را به انجام برسانند. حتی تغییرات اندک در سطوح این فاکتورهای رشد می تواند عدم تعادل ایجاد کند، و باعث افزایش التهاب و یا درد شود. فرض بر این است که حفظ تعادل خالص عملکردهای آنابولیسم و کاتابولیسم به حفظ محیط مطلوب برای بهبود و رشد بافت کمک می کند.
مکانیسم های PRP به طور کامل درک نشده اند. با این حال، اعتقاد بر این است که پلاکت ها سیگنال های پروتئینی از جمله تعداد زیادی از فاکتورهای رشد، کموکاین ها و سیتوکاین ها را آزاد می کنند که منجر به ترغیب تکثیر و جداسازی سلولی می شوند. پلاکت ها حاوی بیش از 20 فاکتور رشد داخل گرانول های آلفای خود هستند، که پس از فعال سازی به منظور انتقال مولکول های سیگنال دهنده به داخل بافت اطراف آزاد می‌شوند.
در جدول 2.1 لیستی از فاکتورهای مهم رشد مانند فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF)، تبدیل کننده فاکتور رشد تغییردهنده (TGF)، فاکتور رشد اپیدرمی(EGF)، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF)، فاکتور رشد شبه انسولین (IDGF)، و اینترلوکین 1 (IL-1) (جدول 2.1) درج شده است.
| جدول 2.1 فاکتورهای رشد PRP و عملکردهای اولیه آنها |
|
| فاکتورهای رشد | عملکرد |
|
|
|
|
| VEGF |
|
|
|
| EGF |
|
| IGF-1 |
|
| CTGF |
|
|
اختصارات: CTGF ، فاکتور رشد بافت همبند؛ EGF، فاکتور رشد اپیدرمی؛ FGF ، فاکتور رشد فیبروبلاستی؛ IGF ، فاکتور رشد شبه انسولین؛ PDGF ، فاکتور رشد مشتق از پلاکت؛ PRP ، پلاسمای غنی از پلاکت؛ TGF، تبدیل فاکتور رشد؛ VEGF، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی |
|
پلاکت های PRP اغلب فاکتورهای رشد را در مدت یک ساعت فعال شدن، به همراه فاکتورهای باقی‌مانده که حداکثر تا 7 روز آزاد می شوند، ترشح می کنند. مکانیسم هایی که PRP با آنها احتمالا به اثربخشی می رسد در زمینه های دیگر پزشکی: ارتوپدی، جراحی، دندانپزشکی و ترمیم زخم به خوبی توصیف شده است. پلاسما درمانی یا PRP انتشار سیتوکین ها را افزایش می دهد، سپس به سطح گیرنده های سلولی پیوند می خورند، که باعث سیگنال داخل سلولی می شوند.
این پروسه با تقلید از مکانیسم های مورد نیاز برای استفاده های پوستی، موجب تغییر در سطح میکروسکوپی شامل ساخت عروق، سنتز کلاژن، تولید ماتریس خارج سلولی و کاهش آپوپتوز می شود.
مکانیسم پیشنهادی PRPدر پوست پزشکی بسته به موقعیت استفاده از آن متغیر است. همانطور که اشاره شد، فاکتورهای رشد آزاد شده توسط پلاکت ها در PRP ممکن است بر مبنای نواحی تحت درمان خاص هدف های متفاوتی را تحریک کنند.
پلاسما درمانی رشد مو را از طریق مکانیسم های بسیاری تحریک می کند، اما یک مسیر مهم آن ساخت عروق مرتبط با آناژن یا مرحله فعال رشد مو است.
درمان های بی شماری برای ریزش مو با هدف افزایش ساخت عروق و بهبود جریان خون در واحد فولیکولی مو انجام شده است. ترشح فاكتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) تا حد زیادی مسئول ساخت عروق مرتبط با آناژن بوده و رشد تقویتی ساختارهای پوستی را نیز نشان داده است.
فراتر از VEGF، گرانولهای آلفا در PRP سطوح افزایشی PDGF و فاکتور رشد اندوتلیال مشتق شده از پلاکت آزاد می کنند. طبق فرضیه ها این فاکتورها بر روی سلول های بنیادی فولیکول های مو کار می کنند و نو رگ‌زایی را تحریک می کند. به همین ترتیب، PRP برای درمان مؤثر ریزش موی مرد و زن (تصویر 1.1) مورد استفاده قرار گرفته است. گردش بهبود یافته در این ساختارها بلافاصله پس از آنکه فولیکولهای موی اطراف مکانیسم واضحی از رشد موی بهبود یافته نشان دادند رخ می دهد. به همین نحو، تزریق های زیر جلدی PRP بقای گرافت های پوستی را احتمالا با یک مکانیسم مشابه افزایش جریان خون بهبود می بخشد.
بسیاری از مکانیسم های دیگر وجود دارند که PRP به وسیله آنها ممکن است به رشد مو کمک کند. لی و همکارانش نشان دادند سطوح افزایش یافته بتا-کاتنین، پروتئین کیناز مربوط به سیگنال خارج سلولی، و سیگنال AKT، همه به تکثیر سلول درمال پاپیلا کمک می کنند. پلاسمای فعال شده سطوح سیگنال خارج سلولی فسفریله را افزایش می دهد و پروتئین کیناز و Akt فسفریله، مولکولهایی که منجر به انتشار و تکثیر درمال پاپیلا در انسان می شود را تنظیم می کند. جالب اینکه، اثرات PRP یافت شده در این پژوهش، اهمیت دستیابی به سطوح مناسبی از پلاسما درمانی را برای رسیدن به حداکثر نتایج نشان می دهد.
مطالعات بی شماری به جزئیات PRP و اثرات ضد آپوپتوز آن پرداخته اند. این مکانیسم بر قابلیت PRP برای القاء فعال سازی Bcl-2 و نیز فسفوریلاسیون AKT (که در تنظیم آنتی آپوپتوز دخالت دارند) مبتنی است.
سلول های درمال پاپیلا از اختلال و از بین رفتن زودرس محافظت شده و فعال می مانند، از این طریق فاز آناژن چرخه مو را گسترش می دهند و القای کاتاژن به فاز تلوژن یا استراحت را به تعویق می اندازد.
علاوه بر این، لی و همكارانش دریافتند كه درمان PRP فعالیت رونویسی بتا-کاتنین را تقریبا دو برابر می کند، که در فولیکول مو در مرحله آناژن نمایان می شود. این پروسه، به همراه قابلیت پلاسمادرمانی یا PRP فاکتور رشد فیبروبلاستی 7 (FGF-7) را تنظیم کرده و بهبود می بخشد، همچنین به طولانی شدن آناژن یا مرحله رشد چرخه مو کمک می کند. در نهایت، ترغیب سیگنال FGF-7 نیز به جهت تحریک تمایزیابی سلول های بنیادی از فولیکول های مو نشان داده شده است.
همانند رشد مو ، احتمالا چندین مکانیسم وجود دارد که PRP از طریق آنها بر روی جوان سازی پوست تاثیر می گذارد. فیبریل ها یا تارهای کلاژن انباشته قطعه قطعه شده از رشد کلاژن جدید جلوگیری می کنند و منجر به اختلال ماتریکس خارج سلولی می شوند. پلاسمای فعال با تحریک بازسازی غشای خارج سلولی و از بین بردن قطعات کلاژن آسیب دیده، بروز متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMP-1 و MMP-3) را افزایش می‌دهد و در نهایت امکان بهبود، بیشتر سنتز کلاژن به طور منظم سازماندهی شده را فراهم می کند. پلاسما درمانی (PRP) شامل چندین فاکتور رشد است که فیبروبلاست های پوستی انسان را تحریک کرده و کلاژن سازی و بازسازی آن را تقویت می کند . افزون بر این نشان داده که ترشح اسید هیالورونیک را نیز افزایش می دهد. از میان بسیاری از کارکردهای آن در زمینه پوست، اسید هیالورونیک به شدت به آب مرتبط و وابسته است، و از همین جهت افزایش حجم پوست و هیدراتاسیون (آبرسانی) را افزایش می دهد. در مجموع، این یافته ها نشان می دهند که راه حل PRP ممکن است سنتز ماتریکس خارج سلولی را تقویت کرده و افزایش دهد و درمانی احتمالی برای جوان سازی پوست و اسکار و آکنه می باشد.
پلاسمادرمانی (PRP) اخیرا با استفاده مجدد از لیزرهای سایشی برای درمان آکنه و اسکار صورت مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین در زمینه های مراقبت از زخم پس از درمان با لیزر سایشی نیز استفاده شده است. بکارگیری مجدد لیزر فرکشنال دی اکسید کربن (فرکشنال CO2) نشان داده است که آسیبی مشابه همان زخم‌های نرمال ایجاد می کند.
تصویر 1.1 پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) که در ریزش موی زنانه، قبل و بعد از آن استفاده شده است. بیمار 1 (a) قبل از PRP و (b) 4 ماه بعد از درمان. بیمار 2 (c، d) قبل از PRP و (e، f) 4 ماه بعد از درمان.
بدین ترتیب، اضافه کردن پلاکت ها، به عنوان یک عنصر کلیدی برای ترمیم زخم عادی، می بایست به بازسازی بافت بعد از درمان با لیزر سایشی کمک کرده و آن را تسریع کند. در حالی که در حال حاضر تایید و اثبات نشده، اعتقاد بر این است که انتشار PRP از گرانولهای آلفا (حاوی استخرهای بزرگ ذخیره فاکتورهای رشد، منجر به بهبود کارآمدتر و سریعتر بافت می شود. علاوه بر این، استفاده از PRP باعث شده زخم سریعتر بهبود یابد، اریتما را کاهش بدهد، و باعث کاهش از دست رفتن آب در پوست بیماران بعد از دریافت لیزر سایشی فرکشنال شود.
گزینه های آماده سازی
مفهوم PRP متکی به سانتریفیوژ خون کامل و جداسازی از اجزای مورد نظر مبتنی بر گرانش خاص آنها می‌باشد. آماده سازی PRP می تواند به صورت دستی یا دستگاه اتوماتیک انجام شود. با این وجود، روند اصلی با کشیدن خون محیطی از بیمار آغاز می شود (تصویر 2.1 a-e). سپس لوله های خون (اغلب حاوی ماده ضد انعقاد خون است) طبق پروتکل های اختصاصی با تنظیم سرعت، دوره چرخش و زمان چرخش، در سانتریفیوژ می چرخند.
لایه های تحت چرخش سریع خطوط مختلف سلولهای خون مبتنی بر توده انباشته شده به همان صورتی که پلاکت‌ها در پلاسما هستند می باشد و از این جهت پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) نامیده شده و از لوله های دارای غلظت‌های متغیر از گلبول های قرمز و گرانولوسیت ها استخراج می شود (تصویر 3.1). در برخی پروتکل ها قبل از استفاده، مواد فعال کننده را اضافه می کنند (متن زیر را مطالعه کنید).
دو روش اصلی آماده سازی دستی پلاسما روش «تولید PRP» و روش «buffy coat» می باشد. در روش «تولید PRP»، کل خون تحت سانتریفیوژ کندتر اولیه قرار می گیرد، تحت عنوان «چرخش نرم» که یک لایه فوقانی متشکل از پلاکت ها و لکوسیت ها، یک لایه میانی، به نام buffy coat (که سرشار از گلبولهای سفید {WBC} است) و یک لایه زیرین، حاوی بیشتر سلولهای قرمز خون (RBC) تولید می کند. لایه بالایی و لایه buffy coat سطحی سپس استخراج می شود و تحت یک دور دوم سانتریفیوژ با سرعت بالاتر، به نام "hard spin" قرار می گیرد. این فرایند منجر به شکل گیری گلوله های نرم که عمدتا از پلاکت ها به همراه پلاسمای ضعیف پلاکت (PPP) تشکیل شده اند، که بعد از آن برداشته می شوند، و پلاسما PRP باقی می گذارند.
در روش "buffy coat"، کل خون ابتدا در پروسه چرخش سنگین به صورت یک لایه فوقانی از PPP، یک لایه میانی (حاوی PRP)، و گلبول های قرمز یا RBC در زیر آن جداسازی می شود. پلاسمای روی سطح برداشته می شود، سپس به buffy coat یک چرخش نرم داده، پلاسمای خالص و لکوسیت تولید شده که لکوسیت ها دفع می شوند.
در حال حاضر، چندین سیستم اتوماتیک تجاری تولید PRP وجود دارد، که تولید پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) را در قالب یک فرآیند کارآمد و ساده تسهیل می کند. سیستم های اتوماتیک از حسگرها برای تشخیص رابط buffy coat و گلبول های قرمز (RBC) استفاده می کنند. که این پروسه در اثر تغلیظ مداوم PRP ایجاد می شود.
هر سیستم، روش متفاوتی برای جمع آوری و تغلیظ پلاکت ها دارد. به طور کلی، 30 میلی لیتر از کل خون، 3 تا 5 میلی لیتر PRP (بسته به سطح پلاکت بیمار، سیستم و تکنیک مورد استفاده) تولید می کند. نتایج تولید اتوماتیک PRP دائمی نیست، اما بیشتر از روش های دستی قابلیت تکرار یا تولید مجدد دارد. علاوه بر این، سیستم های بسته، خطاهای احتمالی را کاهش داده و کمک می کند حفظ شرایط استریل در تمام مدت درمان تضمین شود.
قبل از تزریق، PRP اغلب با افزودن ترومبین یا کلسیم کلرید فعال می شود. پس از فعال سازی، PRP باید بلافاصله برای حفظ دوام آن استفاده شود. بعضی از سیستم ها به این مرحله نیازی ندارند به این دلیل که کلاژن فعال کننده طبیعی PRPاست و در نتیجه فعال سازی اگزوژن (بیرونی) هنگام استفاده در بافت نرم لازم نیست.
تصویر 2.1 مراحل جمع آوری پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به روش یک بار سانتریفیوژ. (a) مرحله 1: جمع آوری خون – رگ گیری از ورید پیش بازویی. (b) مرحله 2: انتقال خون به لوله های جمع آوری برای سانتریفیوژ. (c) مرحله 3: قرارگیری نمونه ها در داخل سانتریفیوژ. (d) مرحله 4: برداشتن لایه PRP با سرنگ پس از مرحله سانتریفیوژ. (e) مرحله 5: تزریق پی آر پی با سرنگ پس از آماده سازی.
تصویر 3.1 ترکیب کل خون و پلاسمای غنی از پلاکت
هنگام انتخاب ارزیابی سیستم آماده سازی PRP، متغیرهای زیادی برای در نظر گرفتن وجود دارد. در حال حاضر هر سیستم اختصاصی موجود با توجه به روش آماده سازی آنها متغیر است. دستورالعمل یا استانداردی در خصوص تکنیک مناسب برای دستیابی به غلظت مطلوب پلاکت در آماده سازی های پی آر پی وجود ندارد و این مسئله مقایسه و ارزیابی سیستم ها را با دشواری روبرو می کند. با این وجود، هنگام تعیین اینکه کدام یک در تنظیمات عمل مذکور استفاده شود، معیارهای خاصی باید در نظر گرفته شود.
این نکته حائز اهمیت است که غلظت پلاکتی تولید شده توسط هر سیستم باید مورد توجه قرار بگیرد. در حالی که غلظت مطلوب برای توصیه های جراحی پوست یا پلاستیک هنوز ناشناخته است، سیستم های مختلف راه حلهای بسیار متغیری تولید می کنند.
همانطور که قبلا اشاره شد، حداقل 1،000،000 پلاکت در هر میکرولیتر نشان داده شده که برای بهبود زخم مورد نیاز است و 1،500،000 پلاکت برای ساخت عروق مطلوب می باشد (جدول 3.1).
تأثیر گلبول های سفید (WBC) در PRP بسیار مورد بحث است. بسیاری بر این باورند که گلبول های سفید خون یا WBC به دلیل خاصیت ضد میکروبی آنها که باعث محافظت در برابر عفونت و آلرژی می شوند، عناصر مهم PRP به شمار می روند. به باور سایرین، پلاکت ها از قبل، دارای خصوصیات ضد میکروبی هستند و در نتیجه WBC غیر ضروری است. در حقیقت، گفته شده که حضور سطوح بالای WBCs، خصوصا نوتروفیل ها نیز ممکن است برای روند بهبودی مضر باشد. نوتروفیل ها باعث التهاب، آسیب احتمالی به بافت سالم، و در نتیجه فیبروز ناخواسته، به جا ماندن اسکار و واکنش آبشاری کاتابولیسمی می شوند.
علاوه بر این، لکوسیت های تغلیظ یافته می توانند بسیاری از فاکتورهای رشد منتشر شده در نزدیکی خود را خنثی کنند. مطالعات نشان داده اند این تاثیرات مانع ترمیم زخم می شوند. به همین ترتیب، سندمن و همکارانش علاوه بر غلظت پلاکت ها، درجه تاثیر پلاسما درمانی یا PRP را نیز بر روی میزان مناسب پلاکت‌گیری در WBC مورد توجه قرار دادند.
| جدول 3.1 مقایسه سیستم های آماده سازی | ||||
| سیستم | متوسط غلظت پلاکت Formula(×10^9/L) | متوسط گلبول های سفید یا WBC Formula(×10^9/L) | متوسط نوتروفیل ها Formula(×10^9/L) | متوسط گلبول های قرمز خون Formula(×10^9/L) |
| Control | 269 | 8.73 | 5.5 | 4.7 |
| Magellan (Arteriocyte Medical) | 1266 | 31.4 | 15.1 | 1.03 |
| GPS III (Biomet) | 964 | 35.8 | 15.4 | 1.03 |
| ACP (Athrex) | 412 | 1.3 | 0.4 | 0.0333 |
| SmartPrep2 (Harvest) | 1224 | 24.7 | 6.47 | 1.43 |
| منبع: اقتباس از Fitzpatrick, J, Bulsara, MK, McCrory, PR, Richardson, MD, Zheng, MH تجزیه و تحلیل تغییرات استخراج پلاسمای غنی از پلاکت و اجزای خون بین 4 کیت تجاری مشترک. Orthop J Sports Med. 2017 |
||||
در روش پلاسما درمانی از چرخش کوتاهتر و کندتر با هدف حذف گلبول های سفید خون، به جای از دست دادن برخی پلاکت ها استفاده می شود. در روش buffy coat از چرخش طولانی تر با درجه بالاتر استفاده می‌شود تا یک لایه غلظتی ایجاد شده و تعداد زیادی از پلاکت ها را تا حد ممکن می گیرد. خون قرمز حاوی گونه های اکسیژن واکنش پذیر است، که واکنشهای التهابی ناخواسته در ناحیه تزریق ایجاد می کند. RBC یا تزریق مستقیم گلبول های قرمز به بافت، احتمالا منجر به افزایش تورم و درد برای بیمار می شود. علاوه بر این، التهاب تاثیر منفی بر روی رشد مجدد مو دارد و یک محیط کاتابولیسمی ایجاد می کند که بازسازی را تحریک نمی کند و مانع تاثیر فاکتورهای رشد می شود؛ همچنین ممکن است القا کننده تلوژن افلوویوم به عنوان یک نتیجه ناخواسته باشد. مطالعات متعدد نشان داده اند که با وجود تکنیک های آماده سازی مشابه، هر سیستم مقادیر متغیری از WBC و RBCs تولید می کند (▶ جدول 3.1)
به همین ترتیب ، مطالعات بیشتر در جهت مقایسه سیستم های مختلف ضروری می باشد.
هنگام مقایسه سیستم ها، توجه به این نکته بسیار اهمیت دارد که دستگاه های مختلف که از حجم های متفاوتی استفاده می کنند، اندازه گیری غلظت در آنها قابل اعتماد نیست. به این ترتیب، آماده سازی سیستم‌ها همیشه باید با استفاده از دوز یا میزان کلی پلاکت ها ارزیابی شوند. علاوه بر این، از آنجا که اختلال در پلاکت ها تولید فاکتور رشد را کاهش می دهد، یافتن سیستمی که پلاکت‌های سالم تولید می کنند بسیار حیاتی است. زمان و مدت چرخش، شتاب و سرعت سانتریفیوژ، و فاصله بین پروتئین ها همگی عوامل مهم و تعیین کننده در ایجاد کیفیت و در نتیجه، اثربخشی PRP هستند. سایر عواملی که ارزش توجه دارند شامل روتور سانتریفیوژ (سهولت و نرمی چرخش)، مواد ضد انعقاد به کار رفته یا ابزارهای مورد استفاده جهت جلوگیری از تجمع پلاکتی (به عنوان مثال، اسیدیته شدن می تواند بر راحتی هنگام تزریق و هم کیفیت پلاکت تاثیر بگذارد)، و به حداقل رساندن گرادیانت پلاکت هستند. شرایط موثر و کارآمد برای بازیابی پلاکت، شتاب کم سانتریفیوژ (نزدیک به 100×g، 10 دقیقه) در چرخش اول و حدود 400×g در چرخش دوم برای جلوگیری از اثرات فعال سازی پلاکت‌ها می باشد.
اطلاعات متناقض زیادی در مورد اثربخشی آماده سازی یک بار چرخش در برابر دوبار چرخش PRP در سانتریفیوژ وجود دارد. در تئوری، یکبار چرخش (روش های پلاسما) باید غلظت های پایین تری از پلاکت ها را نسبت به روش دوبار چرخش (buffy Coat) تولید کند. در حالی که مطالعاتی وجود دارند که نشان داده اند سیستم های دارای یک بار چرخش سانتریفیوز در تغلیظ پلاکت ها در روش پی آر پی به سطوح کافی موثرترند.
همچنین باید توجه داشت که هر دو مطالعه دارای انحراف استاندارد بالا، نشانگر سطوح بالای تنوع است. چندین سیستم در دسترس هستند که از روش های مختلف چرخش استفاده می کنند. برای نمونه، Eclipse و RegenLabs از روش یکبار چرخش (سانتریفیوژ) استفاده می کنند (شکل 2.1a-e ).
علاوه بر این، سازندگان سیستم های جدید موجود در بازار در حال حاضر ادعا می کنند که این سیستم ها قادر به انجام چرخش دوگانه در یک دستگاه سانتریفیوژ هستند (▶ شکل 4.1a-e ).
شکل 4.1 جمع آوری پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) با استفاده از سیستم خودکار. (a) مرحله 1: سرنگ، سوزن بال پروانه ای (اسکالپ وین)، تورنیکت، و مواد ضد انعقاد خون برای خونگیری. (b) مرحله 2: خونگیری از وریدهای بازو. (c) مرحله 3: خون مخلوط با ماده ضد انعقاد آماده برای استفاده در سانتریفیوژ. (d) مرحله 4: سانتریفیوژ خون. (e) مرحله 5: PRP برای تزریق آماده است.
هر سیستم مجزا باید برای تعیین سطح واقعی غلظت پلاکت به طور جداگانه ارزیابی شود. چندین عامل اضافی در این رابطه درگیر هستند. استفاده از برخی داروهای بی حسی و ضد انعقادها ممکن است pH را تغییر دهد و pH زیر حد مطلوب برای پی آر پی ایجاد کند. یک مطالعه نیز اثرات متفاوتی را بر اساس فلزات مورد استفاده در سانتریفیوژ نشان می دهد. مطالعات مستقل و بیشتری لازم است تا به طور رسمی هر یک از معیارهای مجزا را در هر یک از سیستم های PRP موجود در بازار بررسی کرد.
استفاده از PRP در یک زمینه زیبایی در مقایسه با سایر تخصصها الزامات منحصر به فردی را دارا می باشد.
کمیت پی آر پی تولید شده به حجم خون گرفته شده و ظرفیت سانتریفیوژ در هر چرخش بستگی دارد.
سیستمهای ارتوپدی و سایر سیستمهای جراحی نیاز به چرخش مقادیر زیادی خون برای تولید مقدار مورد نیاز برای جراحی های گسترده دارند. این روش ممکن است برای استفاده در حین جراحی ترمیمی یا پلاستیک در اتاق عمل مناسب باشد. با این حال، برای استفاده در زمینه مراقبت از پوست و در مطب به طور کلی تقریبا 5 تا 12 میلی لیتر PRP نیاز دارند، بنابراین یافتن سیستمی که حجم مناسب و کمتری از خون را بچرخاند ضروری است. با این وجود ویالهای کوچک از آنجا که فقط بخشی از خون گرفته شده به PRP تبدیل می شود ظرفیت غلظت محدودی دارند، و به طور کلی، هر چه محلول غلیظ تر باشد، عملکرد کلی پایین تر است. اندازه سانتریفیوژ، هزینه مواد مصرفی، و زمان لازم برای جمع آوری و پردازش نیز باید در نظر گرفته شود. در عمل‌های سرپایی، سیستم های سانتریفیوژ فشرده را در مقابل سیستم های اتاق عمل بیمارستانی که محدودیت فضایی کمتری دارند ترجیح می دهند. هزینه های مواد مصرفی باید با توجه به پروتکل های درمان چندگانه برای بسیاری از شرایط پوستی در نظر گرفته شود. به همین ترتیب، حفظ یک هزینه معقول برای اطمینان از امکان سنجی و ماندگاری طولانی مدت مطابق با پروتکل های درمانی بیماران حائز اهمیت است. زمان چرخش کوتاه تر نیز مطلوب است.
سیستم های دستی مورد توجه پزشک هستند چرا که بهای آنها ارزان است و هدفشان دستیابی به غلظت PRP بالا می باشد. هر چند این سیستم ها هستند بسیار وابسته به تکنیک هستند و احتمال آلودگی دارند، مستعد آسیب به پلاکت ها بوده، و به نیروی بیشتری برای آماده سازی کامل و به موقع نیاز دارند. سیستم های اتوماتیک با وجود گران تر بودن، فرایند آماده سازی را ساده تر می سازند، آسیب به پلاکت ها را به حداقل رسانده و احتمال آلودگی را کاهش می دهند.
6.1 نتیجه گیری
استفاده از PRP در زیبایی پوست و عمل جراحی پلاستیک افزایش یافته است. پی آر پی یک محلول اتولوگ است که حاوی پلاکت های تغلیظ شده که آبشارهای فاکتورهای رشد را فعال سازی و تحریک می کنند و باعث نوسازی عروق، بازسازی بافت و مسیرهای ضد آپوپتوز می شوند. درک مزایا و مضرات سیستم های آماده سازی مختلف و شناسایی اینکه کدام یک از روشها بالاترین عملکرد و بهترین کیفیت PRP را تولید می کنند از اهمیت بالایی برخوردار است. مطالعات بالینی تصادفی در آینده، نقش PRP را در بسیاری از کاربردهای زیبایی شرح می‌دهد. این احتمال وجود دارد که سیستم ایده آل بر اساس شرایط بالینی متغیر باشد.
تمامی حقوق این سایت متعلق به درمانگاه تخصصی پوست و مو اکسیر می باشد . Copyright © 2018
