گردشگری یا توریسم (tourism) به طور کلی به عنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته شده است، اگرچه در سال‌های اخیر آن را شامل هرگونه مسافرتی دانسته اند که شخص به قصد آن از محیط کار یا زندگی خود خارج شود. واژه گردشگر از زمانی که افراد طبقه متوسط اقدام به مسافرت کردند و مردم توانایی مالی بیشتری پیدا کردند و عمرشان طولانی‌تر شد به وجود آمد.
اکثر گردشگرها بیش از هر چیز به آب و هوا، فرهنگ یا طبیعت مقصد خود علاقه‌مندند. ثروتمندان معمولا به مناطق دوردست و با قصد خاص به عنوان نمونه دیدار از بنا‌های مشهور و آثار هنری، آموختن زبان‌های جدید و تجربه و تست غذاهای متفاوت سفر کرده‌اند.
گسترش صنعت گردشگری علاوه بر نقش و تاثیر آن در اظهار هویت ملی، موجب ارتقای جوانب گسترده اقتصادی از جمله ایجاد فرصت‌های شغلی، درآمدزایی، كاهش فقر و گسترش عدالت اجتماعی و رفاه در جامعه می‌شود. در میان شاخه های مختلف توریسم، گردشگری سلامت و توریسم درمانی به دلیل ظرفیت ها و مزایای رقابتی مورد توجه زیادی قرار گرفته است.
گردشگری پس از صنعت نفت و خودروسازی، سومین صنعت بزرگ جهان به شمار می‌رود. این صنعت تاثیر عمده ای در درآمدهای ارزی کشورها دارد و به جرأت می توان گفت در آینده نزدیک به صنعت اول جهان تبدیل خواهد شد. با گذشت زمان و پیشرفت این صنعت، گردشگری به شاخه‌های تخصصی مانند گردشگری فرهنگی، گردشگری ورزشی، گردشگری ماجراجویانه، گردشگری مذهبی، گردشگری سلامت و غیره تقسیم شده است. آنچه که اساس این تقسیم‌بندی در نظر گرفته می شود «قصد اصلی» گردشگر از گردشگری است. از این جهت، افرادی که به منظور برخورداری از خدمات سلامت (پیشگیری و یا درمان) به کشور دیگری سفر می‌کنند، در دسته گردشگران سلامت قرار می گیرند.
برای توریسم درمانی که گاهی از آن با عنوان توریسم سلامت و یا گردشگری سلامت نام برده می‌شود، تعاریف گوناگونی بیان شده است.
تعریف سازمان جهانی گردشگری (WTO) به طور خاص، از توریسم درمانی، توریسم سلامت یا گردشگری سلامت به شرح زیر است: استفاده از خدماتی که به بهبود سلامتی و افزایش روحیه فرد (با استفاده از آب‌های معدنی، آب و هوا یا مداخلات پزشکی) منجر شود و در مکانی خارج از محل سکونت فرد که فاصله آن بیش از 24 ساعت باشد به طول بیانجامد. حوزه گردشگری سلامت فراتر از گردشگری درمانی است. آب‌های گرم و معدنی و لجن درمانی همراه با امکانات طبیعی نیز شامل گستره گردشگری سلامت می شود. «امکانات و خدمات در حد کشور‌های جهان اول یا پیشرفته، و قیمت‌ها و هزینه‌ها در حد کشور‌های در حال توسعه و جهان سوم»، شعار جهانی توریسم سلامت است.
گردشگری پزشکی یا گردشگری درمانی حساس‌ترین نوع گردشگری در شاخه گردشگری سلامت و در بین تمام انواع گردشگری‌ها می باشد، چرا که به طور مستقیم با جان و سلامت گردشگر ارتباط دارد .این سفر به طور معمول برای درمان بیماری یا انجام عمل جراحی و یا چکآپ سلامت گردشگر در کلینیک‌ها و بیمارستان‌های کشوری با امکانات پزشکی بالا و هزینه‌های درمانی مناسب انجام می‌شود.
سفرِ درمانی به مراکز دارای منابع و خدمات درمانی طبیعی تحت نظارت پزشک را گردشگری طبیعت درمانی می‌گویند. این منابع و خدمات طبیعی دربرگیرنده چشمه‌های آب گرم، دریاچه نمک، آفتاب درخشان، لجن طبی، ماساژ طبی، حمام گیاهی و محیط زیست زیبا، پاک و آرام به منظور بهبود بیماری های پوستی، تنفسی، روماتولوژی، عضلانی و یا گذراندن دوران نقاهت بیماران بعد از درمان و عمل‌های جراحی است. در حال حاضر در ایران مراکز بسیاری وجود دارند که در کنار منابع طبیعت درمانی، امکانات اقامتی، رفاهی و نظارت پزشکی را برای گردشگران آماده کرده‌اند، تا گردشگران بتوانند در آرامش و رفاه کامل از آنها استفاده کنند.
سفر به دهکده های سلامت و چشمه های آب معدنی بدون دخالت پزشک در زمره گردشگری تندرستی قرار می گیرد. واژه گردشگری تندرستی به مسافرت توریست به دهکده های سلامت و مناطق دارای چشمه های آب معدنی و آب گرم (اسپا) اشاره می کند. توریست در این نوع سفر برای رهایی از تنش ها و فشارهای روزمره زندگی و تجدید قوا بدون مداخله و نظارت پزشکی راهی سفر می شود. معمولا این توریست ها بیماری جسمی مشخصی ندارند و بیشتر به دنبال بهره مندی از طبیعت شفابخش مناطق دیگر هستند.
تمامی حقوق این سایت متعلق به درمانگاه تخصصی پوست و مو می باشد. Copyright © 2018
