در 40 کیلومتری شمال غربی شهرستان نطنز، در دامنه کوه کرکس، روستایی به نام ابیانه واقع شده است. این روستا را به سبب اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش، باید از زمره استثنایی ترین روستاهای ایران به شمار آورد.
اَبیانه روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان نطنز در استان اصفهان است. این روستا در 35 کیلومتری شمال غربی نطنز، در دامنه ی کوه کرکس است. این روستا یکی از بلندترین نقاط مسکونی در ایران است. ارتفاع از سطح دریا در این روستا 2222 متر می‌باشد. به اعتبار معماری بومی و بناهای تاریخی پُرتنوع آن، از روستاهای مشهور ایران است. ابیانه با آب و هوای معتدل، دارای موقعیت طبیعی مساعدی است. این روستا در تاریخ 30 مرداد 1354 با شمارهٔ ثبت 1088 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
بافت ساختاری خانه های روستا، حلزونی شکل بوده که مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه می باشد. بیشتر خانه ها به شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده که به صورت پلکانی بر روی هم قرار گرفته است. ساختمان های کهن روستا، با پوششی از خاک سرخ رنگ، در شیب یکنواخت دامنه خاکستری کوه، چون شعله های رقصنده آتش بر دل خاکستر دیده می شود. این خاک سرخ، خاصیتی در بر دارد که هر چه باران بخورد محکم تر می شود.
زبان مردم ابیانه، فارسی با لهجه خاص ابیانه ای است که با لهجه های متداول در مناطق دیگر، بسیار متفاوت می باشد. پوشیدن لباس سنتی، هنوز هم میان اهالی این روستا رواج دارد و در حفظ آن تاکید و تعصب خاصی را از خود نشان می دهند. مردان، شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه و زنها نیز از پیراهن بلندی از پارچه های گلدار و رنگارنگ استفاده می نمایند. علاوه بر این، زن های ابیانه معمولا چارقدهای سفیدرنگی بر سر می گذارند.
مهم ترین بنا و اثر تاریخی این روستا، مسجد جامع بوده و قدیمی ترین اثر تاریخی این مسجد نیز منبر چوبی منبتکاری آن است که در سال 466 هجری قمری احداث شد. مسجد قدیمی دیگر ابیانه، مسجد برزله است که دارای فضای دلبازی بوده که روی پایه درب بخش شرقی این مسجد، سال 701 هجری قمری حک شده که نشان دهنده آن است که این بنا مربوط به دوره ایلخانان می باشد.
مسجد تاریخی دیگر ابیانه، مسجد حاجتگاه است که کنار صخره ها و در کوهستان بنا شده و بر در ورودی شبستان آن تاریخ 952 ه.ق. مشاهده می شود. آتشکده ای نیز به نام آتشکده هارپارک در این روستا واقع است. این آتشکده را نمونه ای از معابد زرتشتی دانسته اند که در جوامع کوهستانی ساخته می شد.
قدیمی‌ترین اثر تاریخی ابیانه آتشکده‌ای است که مانند دیگر بناهای دِه در سراشیبی قرار گرفته‌است. آتشکده ابیانه را نمونه‌ای از معابد زرتشتى دانسته‌اند که در جوامع کوهستانی ساخته می‌شد.
ابیانه سه قلعه دارد که عبارتند از:
1. پال همونه یا تخت‌هامان که در جنوب غربی ابیانه قرار دارد و متعلق به محله بالا و یوسمون است. این قلعه حدود 200 سال پیش‌ساخته شده و سند ساخت آن نیز موجود است. در این سند سهم افراد در ساخت قلعه مشخص شده‌است.
2. هرده که در شمال شرقی روستا قرار دارد و به محله هرده تعلق دارد.
3. پاله که در شمال غربی روستا قرار دارد و به محله پل تعلق دارد.
این قلعه‌ها مربوط به دوره‌های یاغیگری بوده که مردم برای حفظ امنیت خود در مقابل یاغی‌های محلی ساخته‌اند و در آن به نوبت کشیک می‌داده‌اند.
این زیارتگاه در جنوب شرقی ابیانه در دره باریکی قرار دارد. در دل صخره‌های این دره، تو رفتگی وجود دارد که ساختمان امامزاده در جلوی آن ساخته شده‌است، و تو رفتگی نیز همانند غاری، جزیی از ساختمان زیارتگاه شده‌است. ظاهراً این زیارتگاه مربوط به بی بی زبیده خاتون، بنت موسی بن جعفر است. اهالی عنوان می‌کنند که بی بی زبیده خاتون تحت تعقیب بوده و مردم ابیانه وی رادر این اتاقک پناه داده، سپس به روستای هنجن برده‌اند. در هنجن نیز زیارتگاه بزرگی متعلق به ایشان ساخته شده‌است. زیارتگاه هینزا در واقع گذرگاه بی‌بی زبیده خاتون است. برخی نیز عنوان کردند که این زیارتگاه مربوط به زمان آناهیتا است.[5] طبق باور مردم این مکان معجزه نما است و در آن مراسم خاصی برگزار می‌شود.
این زیارتگاه که در شرق ابیانه در محله هرده قرار دارد، بقعه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی، فرزندان امام موسی بن جعفر است و برخلاف ساختمان‌های روستا دارای حیاط مرکزی است و آب‌نمای بزرگی که از شاخه اصلی نهر روستا سیراب می‌شود در وسط آن قرار دارد. این زیارتگاه گنبد هشت ضلعی باکاشی کاری فیروزه‌ای دارد. رواق حرم منقش به کتیبه‌هایی است که اخیراً مرمت شده‌است. ایوان جنوبی آن به تپه جنوبی ابیانه مشرف است. در ضریح زیارتگاه نوشته‌ای وجود ندارد؛ ولی در سقف بنا تاریخ‌های مرمت بنا و اشعار و آیاتی نوشته شده‌است. عنوان می‌شود که در پشت تخته‌های سقف قیمت انواع غلات، چون جو و گندم در زمان گذشته را نوشته‌اند. منبری چوبی و قدیمی نیز در ایوان جنوبی زیارتگاه قرار دارد. این زیارتگاه در سال 1386 توسط اهالی ابیانه بازسازی شده‌است.
ابیانه دارای یازده مسجد است که یکی از این مساجد قدیمی به نام مسجد جامع ابیانه (ملقب به میان‌ده) به شرح زیر می‌باشد:
مسجد جامع - این مسجد در محله «میون ده» (میان ده) قرار دارد و دارای دو شبستان است که شبستان قدیمی آن به وسیله دری کوتاه به کوچه اصلی راه دارد. کف آن شبستان چوبی است.
تمامی حقوق این سایت متعلق به درمانگاه تخصصی پوست و مو می باشد. Copyright © 2018
