درباره داروهای استنشاقی

درباره داروهای استنشاقی

داروها برای ایجاد اثرات عمومی یا تأثیرات مستقیم موضعی در مجاری تنفسی ممكن است استنشاق گردند. گازهای مورد استفاده در بیهوشی عمومی، از طریق استنشاق جذب خون می‏شوند و اثرات عمومی خود را در بدن و به ویژه مغز اعمال می‏كنند. داروهای باز كننده مجاری تنفسی نیز جهت مداوای برخی از انواع آسم، آمفیزم ریوی و برونشیت اثر مستقیم بر مجاری تنفسی داشته، البته مقدار كمی از آنها وارد جریان خون نیز می‏شود.
استنشاق مستقیم داروی گشاد كننده برونش به داخل ریه‏ها بهترین راه جلوگیری از اثرات مفید دارو و اجتناب از عوارض ناخواسته آن است؛ انواع فراورده‏هایی كه بدین منظور طراحی و تولید شده‏اند، عبارتند از:
۱ــ اینهالر یا اسپری: با هر فشار دوز محدودی از دارو را آزاد می‏سازد، اما استفاده مؤثر از آن به كمی مهارت نیاز دارد. استفاده از محفظه‏های پلاستیكی فضاساز (مانند آسم یار) به استنشاق راحت‏تر دارو كمك می‏كند.
۲ــ كپسول (فشنگ)های استنشاقی: مقادیر بیشتری از دارو نسبت به اینهالر آزاد می‏سازد و از آنجا كه در حین تنفس عادی مصرف می‏شود، نحوه مصرف آن آسانتر است.
۳ــ نبولایزر: هوای فشرده‏ای را از داخل محلول دارو پمپ می‏كند و بخاری ایجاد می نماید كه از طریق ماسك صورت استنشاق می‏شود. این دستگاه دوزهای بالایی از دارو را به داخل ریه آزاد ساخته، به سرعت مشكلات تنفسی را بر طرف می‏نماید.

برگرفته از vista.ir