نکاتی درباره تلقیح واکسن آنفلوآنزا از راه بینی

نکاتی درباره تلقیح واکسن آنفلوآنزا از راه بینی

واکسن آنفلوآنزا به دو شکل موجود است: به شکل تزریقی و به شکل اسپری بینی.

 واکسن آنفلوآنزا به صورت اسپری بینی برای همه افراد به کار نمی‌رود، قبل از استفاده از این واکسن در مورد این گروه‌های افراد با دکترتان مشورت کنید:

کودکان زیر 2 سال.

بزرگسالان 50 ساله و مسن‌تر.

هر کسی که دچار بیماری مزمن بهداشتی است یا دستگاه ایمنی ضعیف‌شده دارد.

هر کسی که به طور درازمدت تحت درمان با آسپیرین است.

هر کسی که بیماری ریوی، قلبی، کلیوی دارد یا مبتلا به دیابت است.

هر کسی که به سندروم گیلن‌باره مبتلا شده است.

زنانی که باردار هستند.

هر کسی به تخم‌ مرغ آلرژی دارد یا قبلا واکنش آلرژی به واکسن آنفلوآنزا نشان داده است.

 

آنفلوآنزا معمولا با سرماخوردگی شدید اشتباه گرفته می‌شود. این دو بیماری اگرچه علائم مشابهی دارند، اما با یکدیگر متفاوت هستند. از مهم‌ترین علائمی که به صورت اختصاصی در آنفلوآنزا مشاهده می‌شود می‌توان به تب بالا، عرق سرد، لرز، سردرد، درد مفاصل، کمر و اندام‌ها، کوفتگی و بعضی علائم گوارشی مانند تهوع، استفراغ و گاه اسهال اشاره کرد.

این علائم ممکن است حدود یک هفته در افراد باقی بماند. البته خستگی ناشی از آنفلوآنزا گاه حتی تا یک ماه به طول می‌انجامد. ریسک ابتلا به انواع شدید آنفلوآنزا در سالمندان بالای 65 سال، نوزادان یا کودکان، زنان باردار، بیماران قلبی عروقی، افراد مبتلا به بیماری‌های تنفسی مثل آسم یا برونشیت، افراد مبتلا به بیماری کلیوی، افراد مبتلا به دیابت، افراد تحت درمان با داروهای ضدسرطان و افراد با ضعف سیستم ایمنی بدن بالاتر از سایرین است.

براساس توصیه‌های سازمان بهداشت جهانی، بهترین راه محافظت از ابتلا به آنفلوآنزا، تزریق واکسن آنفلوآنزای فصلی در اوایل مهرماه (در نیمکره شمالی) است.در حال حاضر در دنیا دو نوع واکسن آنفلوآنزا در دسترس است؛ سرنگ آماده تزریق و واکسن به شکل اسپری بینی که در ایران فرم تزریقی واکسن قابل تهیه است. این واکسن برای کودکان با سن بیشتر از شش ماه، افراد سالم و کسانی که مبتلا به بیماری‌های مزمن پزشکی تایید شده هستند، قابل استفاده است.

واکسن آنفلوآنزای تزریقی حاوی ویروس‌های کشته شده و واکسن‌های موجود به شکل اسپری بینی حاوی ویروس زنده ضعیف شده هستند که قابلیت بیماری‌زایی ندارند. ویروس‌های آنفلوآنزا هر ساله دچار کمی تغییر می‌شوند. بنابراین استفاده از واکسن سال‌های گذشته اثربخشی مطلوبی ندارد. معمولا بعد از تزریق واکسن، در عرض دو هفته ایمنی ایجاد می‌شود. تزریق این واکسن در کسانی که سابقه واکنش آلرژیک به تخم‌مرغ، فرمالدهید و جنتامایسین دارند مجاز نیست. همچنین دریافت واکسن توسط کسانی که زمان مراجعه برای تزریق واکسن تب یا عفونت حاد داشته باشند، کسانی که سابقه ابتلا به سندرم گیلن باره را دارند و در شیرخواران زیر شش ماه ممنوع است.

واکسن‌های آنفلوآنزا در تمام مراحل بارداری و دوران شیردهی قابلیت مصرف دارند. تزریق این واکسن در کودکان زیر 36 ماه به میزان 2 دوز به فاصله 45 روز، انجام می‌شود. باید توجه داشت که دوز مصرفی برای این کودکان، نصف دوز بزرگسالان است. همچنین برای کودکان 36 ماه تا 12 سال که برای نخستین بار این واکسن را تزریق میکنند، طی دو مرحله و با دوز کامل تزریق می‌شود، اما برای افراد بالای 12 سال فقط یک ‌بار تزریق می‌شود.

از مهم‌ترین عوارض جانبی استفاده از واکسن آنفلوآنزا می‌توان به درد و تورم در محل تزریق، سردرد، آبریزش بینی، درد گلو، سرفه و بدن درد (یک تا دو روز بعد از دریافت واکسن) و تب خفیف اشاره کرد.

 

برگرفته از :

jamejamonline.ir
hamshahrionline.ir




Real Time Analytics